“Hoe beslis je over maatwerk voor woonoplossingen als er grote woningnood is? Hoe pakken andere gemeenten dit vraagstuk aan?”
Toelichting
Een passende woning is voor veel huishoudens in Utrecht dé doorbraak. Maar in Utrecht is groot tekort aan betaalbare woningen. En: als je een woning aan iemand toewijst, betekent dit automatisch dat iemand anders deze niet krijgt. In het doorbraak overleg van de Citydeal in Utrecht komt deze tegenstelling steeds terug. Professionals die alleen naar de casus kijken, versus mensen die in hun achterhoofd andere bewoners hebben die zitten te springen om een woning. Hoe vinden deze twee perspectieven elkaar? Zijn er goede voorbeelden uit andere gemeenten waar woningnood is? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Wij horen het graag!
In Utrecht organiseren we elke 6 weken een bijeenkomst ‘Leren van de Citydeal’. Bovenstaande vraag kwam tijdens zo’n bijeenkomst naar voren. Klik op de link hieronder voor het hele verslag.
In de regio rondom Den Bosch is een Urgentieplus tafel ingericht. Daar nemen zowel de woningcorporaties deel, als de toegang voor indicaties vanuit de gemeente, deskundige voor de inhoudelijke boordeling van de casus en maatschappelijke opvang (die veel mensen met een complexe huisvestingsvraag 'aanlevert').
Samen zoeken ze naar duurzaam passende oplossingen door te zoeken naar een woning én meteen het bijpassende zorg- en ondersteuningsarrangement te organiseren.
Er zijn afspraken met de regio gemaakt over spreiding van mensen naar de regio waar ze vandaan komen. Als dat bijdraagt aan het herstel. In het regionaal huisvestingsnetwerk (met corporaties en gemeenten en zorgaanbieders) werken we samen aan de opgave.
Dit levert niet het tekort aan woningen op; daar proberen we aan te werken met de regionale taskforce wonen.
Het is goed om dit gesprek tijdens een doorbraakoverleg met elkaar aan te gaan op de manier zoals dat in Utrecht is gedaan. Het levert begrip op voor de verschillende perspectieven maar tegelijkertijd wordt het probleem niet opgelost. Het maken van een keuze voor de één maakt dat er bij de andere twee scenario's dreigen met hoge maatschappelijke kosten en schadelijke effecten voor de kinderen.
Onze insteek is steeds vaker dat we onderzoeken of er zwaarwegende argumenten zijn om in de stad te blijven wonen. Zijn die er niet, dan kijken we naar verhuizen naar een regio met minder schaarste.
