Ja, heb ik ook ervaren.
Bij een vrouw van 56 jaar, opgegroeid in een kwetsbaar gezin met vermoeden LVB, wide ik langer durende zorg inzetten. Ze had zich iedere keer bij oplopende stress en spanning gemeld bij de huisarts die haar doorstuurde naar de GGZ. Daar kwam zij wel op de intake maar dan liet ze verstek gaan als ze weer eens in een groep was geplaatst. Kon niet goed mee doen met het nivo en haakte dan telkens af.
Mijn aanvraag werd afgewezen omdat het in de grondslag ging om de psychiatrie. Hier ben ik in beroep gegaan, maar moest wel diep het dossier in. Door één zin van de kinderarts die ze gezien heeft op haar 8e levensjaar ("......een meisje met een wat onverzorgd gebit, en onrustige huid, mogelijk sprake van een lager dan gemiddeld IQ...) is de toekenning toch gelukt.

Hoi Monique,
Ik herken ook wat je schrijft. Wij bieden ambulante begeleiding aan GGZ doelgroep en werken meestal vanuit een WMO indicatie.
De WMO probeert cliënten waar langer zorg voor nodig is vaak te verwijzen naar het CIZ waarbij de L van langdurig soms voor de gemeente voldoende motivatie lijkt te zijn om een WLZ aanvraag te rechtvaardigen.
Wij besteden samen met cliënt veel tijd aan een WLZ aanvraag en dit geeft ook bij cliënt soms spanning.

De afgelopen periode zijn alle WLZ aanvragen afgewezen omdat de zorg in nabijheid niet voldoende geïndiceerd is volgens CIZ en we weer terug moeten naar het WMO loket.
Soms weten we al dat een WLZ aanvraag weinig kans maakt maar wil de gemeente pas een verlenging van de WMO indicatie afgeven als cliënt afgewezen is door het CIZ.
Zonde van de tijd en energie...

Hoi Monique,

Ik herken dit ja (wel voor de ouderen in mijn doelgroep meer). Laatst kreeg ik een afwijzing terwijl de cliënt in kwestie ongeplande zorg had (waaronder voor een medische handeling en toiletgang). Hier werd doodleuk gezegd dat dit niet onder de WLZ viel. Thuiszorg kan dit niet opvangen, maar verder had ze daar ook geen oplossing voor want het was ook geen WLZ zorg. Wat niet klopt.

Groetjes, Daphne

Dag Monique,
Bij verschillende zeer complexe situaties heb ik juist de gewenste herindicatie gekregen en zorgvuldige en professionele CIZ-behandelaars ontmoet. Als je gerichte, specifieke en gedetailleerde info direct meestuurt, b.v. ook een 24-uurs zorgmomenten overzicht waaruit blijkt wat voor 'incidenten' zich tijdens een etmaal voordoen, dan helpt dit zeker. Zorg altijd voor bijlagen op briefpapier, met datum en met de hand ondertekend door de behandelaar/opsteller. Dat helpt al.

Het CIZ is zeer nauwkeurig bij aanvragen voor mensen jonger dan 18 jaar, omdat daar - wat je al noemt - het afschuifmechanisme van de gemeente vaak meespeelt.
Als een CIZ-behandelaar daar bij de beoordeling naar vraagt, geef dan weer wat er zich heeft afgespeeld bij de gemeente. Mijn ervaring is dat je dan een afwijzingsbrief krijgt waar dit probleem met de gemeente heel goed in verwoord is. Met die afwijzingsbrief kun je dan terug naar de gemeente en mijn ervaring is dat ze dan wel de nodige zorg vanuit de Jeugdwet moeten en willen leveren. Lastig dat je die omweg moet maken, maar wel effectief gebleken.

Nu ouderen langer thuis moeten blijven wonen - dit al jaren lang een groot beroep op de kinderen/naasten doet - merk ik dat de mantelzorgers een WLZ-indicatie willen omdat ze het niet langer (willen) trekken. Vaak gaat het om ouders die nog goed kunnen alarmeren en hulp kunnen afwachten. Als het CIZ dan de beleidsregels toepast, komt zo iemand niet in aanmerking voor de WLZ.
Dat is triest, maar van willekeur zou ik niet willen spreken.
Het is jammer dat jaren geleden de verzorgingshuizen zijn afgebouwd en gesloten. Er zijn gewoonweg geen goede zorgplekken voor ouderen die nog kunnen alarmeren maar wel meer zorg nodig hebben.

Hoi Monique,

Wij merken deze tendens ook op. Binnen onze zorginstelling is het voor 18-plussers heel moeilijk om een WLZ beschikking aan te vragen. Vooral als er sprake lijkt te zijn van een LVB én een psychiatrische stoornis. Dan wordt de aanvraag vaak al afgewezen. Heel frustrerend en vertraagd het leveren van goede zorg behoorlijk.

Jazeker Monique, ik herken dit ook. Voor mijn moeder die aan het revalideren was, was geen extra zorg mogelijk. Pas toen ze wederom een revalidatieproces inging en een cognitieve test had afgelegd kwamen er mogelijkheden voor verruiming van de zorg. Pure willekeur.