“Hoe gebruiken anderen het Kompas Ondersteuningsinstrument signaleren huiselijk geweld en kindermishandeling om vermoedens van huiselijk geweld te concretiseren in het dossier?”
Toelichting
Als gemeente zijn we momenteel bezig met het intern verbeteren van onze werkwijze rondom de meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling. Het Kompas Ondersteuningsinstrument signaleren huiselijk geweld en kindermishandeling helpt ons hierbij. Hierin staat echter vermeld dat:
''het kompas is bedoeld voor jezelf, om jouw vermoedens concreet te maken door deze nader te verkennen. Niet als vragenlijst om in het gezin te gebruiken of in het cliëntendossier op te slaan. Wel is het van belang dat je jouw vermoedens en de belangrijkste bevindingen open met de cliënt/het gezin bespreekt en opneemt in het cliëntdossier.''
Ik vraag me namelijk af in hoeverre het niet juist belangrijk is om de onderbouwing van je onderbuikgevoel te documenteren in het cliëntdossier alvorens je een gesprek hierover aangaat. Je kunt dan bij een gesprek namelijk altijd terugvallen op de concrete signalen/risicofactoren die je hebt geobserveerd.
Daarbij brengt het niet laten opnemen van deze signalen in het dossier een aantal praktische problemen met zich mee. Hoe documenteer je de signalen dan wel goed als het niet in het dossier kan? Maak je hier een aparte map voor aan? Waar sla je die dan op? Hoe regel je dit zodat het AVG-technisch mag?
Nu kan ik me voorstellen dat er een juridische grondslag is waarom deze disclaimer in het Kompas staat, en ik ben hier nu ook graag benieuwd naar!
Het voelt nu namelijk een beetje als een testimonium paupartatis (we hebben een ondersteuningsinstrument, alleen je kunt het in de praktijk niet integreren in je werkproces, dus is het altijd extra/dubbel werk ipv ondersteunend). Ik ben dus zeer benieuwd naar verheldering of hoe andere collega's die hier een weg omheen hebben gevonden!
Motivatie
Beleidsontwikkeling/kwaliteitsverbetering.
Werkgebied
Gemeente | Sociaal Wijkteam | Jeugdbeleid
Hallo Daniel,
Bedankt voor jouw bericht en wat goed om te lezen dat jullie binnen de gemeente gebruik maken van het Kompas.
Ik ben betrokken geweest bij de ontwikkeling van het Kompas en reageer graag even op jouw vraag. De reden dat deze toelichting is opgenomen is omdat het kompas is gemaakt als handvat/ondersteuning zelf voor de professional om de signalen helder te krijgen. Het helpt je om de vermoedens verder uit te zoeken en te signaleren en daarmee uiteindelijk je professionele handelen. Daarmee heb je wel gelijk dat je in het dubbel is als je zowel in het Kompas feiten, vermoedens en onderbuikgevoelens beschrijft (en hierin onderscheid maakt) en dat ook weer in het clientdossier doet. We zijn momenteel bezig met een update van het instrument en nemen deze punten mee in het maken van een nieuwe versie. Het zou erg waardevol zijn als we een keer met jou in gesprek hierover kunnen gaan en te horen wat de behoeften en ervaringen zijn.
Vriendelijke groet,
Julia Ketel, namens Movisie en programma Integraal Werken in de Wijk
Als kinderrevalidatiearts noteer ik de objectieve bevindingen zoals bijv blauwe plekken, met gegeven verklaring door betrokkenen in het revalidatiedossier onder het kopje vertrouwelijk. Alleen de arts kan (als eindverantwoordelijke van de revalidatiebehandeling) van iedere behandelaar de kopjes vertrouwelijk inzien. Behandelaren kunnen dat niet van elkaar.
Ouders kunnen die kopjes pas inzien als ze het dossier opvragen. Dat is meestal bij een klacht of juridische procedure. De kopjes staan niet 'open' in het patientenportaal. Werk aantekeningen of voorlopige testuitslagen staan bijv ook niet open in het portaal.
Hoi Daniël, ik kan mij voorstellen dat je niet wilt dat onderbuikgevoelens 'een eigen leven gaan leiden' in een dossier, en voor je het weet, door anderen als waarheid worden overgenomen. Het gaat erom dat je die onderbuikgevoelens/concrete aanwijzingen/risicofactoren bespreekt met de cliënt en die bevindingen vervolgens noteert. Let wel, een cliëntdossier is niet bedoeld als werkproces.
